English / Ελληνικά

Η Παγκόσμια Φήμη των Πηγών της Ικαρίας

Οι Φημισμένες Ιαματικές Πηγές της Ικαρίας

Η δεκαετία του 1950 υπήρξε καθοριστική για τα Θέρμα, τη νέα τότε λουτρόπολη στην Ικαρία, που κτιζόταν και οργανωνόταν κυριολεκτικά από το μηδέν, από ανθρώπους ντόπιους με ελάχιστες οικονομικές δυνατότητες.

Στη δεκαετία αυτή, η φήμη των ιαματικών πηγών της Ικαρίας απλώνεται με μεγάλη ταχύτητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό και σε αυτό έπαιξαν ρόλο τα εντυπωσιακά ζωντανά παραδείγματα των ιαθέντων και ανακουφισθέντων ασθενών. Επίσης στη φήμη των λουτρών που καθημερινά έπαιρνε εκρηκτικές διαστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συνέβαλαν τα μέγιστα και οι εξόριστοι που παρέμειναν στο νησί για 3 και πλέον χρόνια, ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων ήταν διακεκριμένοι επιστήμονες.

Μεγάλες προσωπικότητες στην λιτή, φτωχική λουτρόπολη της Ικαρίας

Η φήμη, σαν ένα γιγάντιο κύμα, του πάντα φουρτουνιασμένου κατά τον Όμηρο Ικάριου πελάγους, αναδύεται και απλώνεται καθημερινά στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Οι πρώτες προσωπικότητες τιμούν τη λουτρόπολη των Θερμών, αδιαφορώντας για τη πολυτελή, τη κοσμική ζωή των άλλων λουτροπόλεων στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Ακολούθησαν άνθρωποι ισχυρού βαλαντίου με την πεποίθηση ότι στη Λουτρόπολη της Ικαρίας θα βρουν την υγεία τους.

Σπύρος Λεωτσάκος

Πρώτος επώνυμος ήλθε στην Ικαρία, ο διακεκριμένος δημοσιογράφος της εφημερίδας των Αθηνών, «το Έθνος«, και συγγραφέας Σπύρος Λεωτσάκος, ο οποίος ήλθε στην Ικαρία με το φορείο, γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου. Μετά από 20 λουτρά στάθηκε όρθιος και έφυγε περπατώντας, πράγμα που δεν ξέχασε ποτέ, νιώθοντας μέχρι τον θάνατό του, βαθειά ευγνωμοσύνη για την Ικαρία που τον έκανε καλά. Σε ένδειξη δε αυτής της ευγνωμοσύνης του, έγραψε και κυκλοφόρησε το βιβλίο “Ικαρία το νησί του ραδίου”. Και όχι μόνο αυτό! Kάθε καλοκαίρι στην περίοδο των λουτρών, έγραφε σειρά άρθρων για τη λουτρόπολη της Ικαρίας στην εφημερίδα “Το Έθνος”, υμνώντας την αποτελεσματικότητα των ιαματικών πηγών της Ικαρίας.

Λιλίκα Νάκου

Ακολουθεί η περίπτωση της μεγάλης Ελληνίδας συγγραφέως (μυθιστοριογράφου) Λιλίκας Νάκου. Στη δεκαετία του ’50 είχε έλθει σε κακά χάλια από την Ελβετία όπου ζούσε και όταν της είπαν για τη μοναδικότητα των ιαματικών πηγών της Ικαρίας ήλθε να δοκιμάσει και εδώ, αφού είχε απελπιστεί από άλλες περιπτώσεις. Όταν ήλθε στην Ικαρία για τα ιαματικά λουτρά, το σώμα της ήταν τόσο παραμορφωμένο, ώστε το κεφάλι της ακουμπούσε στο γόνατό της και έβλεπε μόνο κάτω, στο έδαφος, γιατί δεν μπορούσε να δει πουθενά αλλού. Μετά την ολοκλήρωση της λουτροθεραπείας έλεγε η ίδια: “Δεν έγινα νέα, δεν έγινα λυγερή, όμως στάθηκα όρθια και μπορώ να βλέπω αντικριστά τον κόσμο και τον συνομιλητή μου”.

λιλικα νακου ικαρια

Οι Οραματιστές της Ικαρίας – Λιλίκα Νάκου

Επί σειρά ετών κατέβαινε κάθε καλοκαίρι στην Ικαρία να κάνει τα λουτρά της και τις διακοπές της, λάτρευε την Ικαρία και από βαθειά ευγνωμοσύνη έγραψε το ωραιότατο βιβλίο της για τους Καριώτες “Οι Οραματιστές της Ικαρίας”.

Αλεξάντερ Φλέμινγκ

Ιδιαίτερη σημασία για την πιστοποίηση της αποτελεσματικότητας των ιαματικών πηγών της Ικαρίας είναι και η δήλωση, την άνοιξη του 1955, του σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, νομπελίστα και ευεργέτη της ανθρωπότητας με την ανακάλυψη της πενικιλίνης, ότι το καλοκαίρι θα έλθει στην Ικαρία για λουτροθεραπεία. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ μιας και πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1955.

Οι Οραματιστές της Ικαρίας

Είχε φύγει δεκατεσσάρων χρονών. Η φτώχεια του νησιού τον έδιωξε, όπως πολλούς άλλους, και να τώρα, πενηντάρης, ξαναγύρισε στον Άγιο Κήρυκο, την πρωτεύουσα της Ικαρίας. Μα ήταν ένας πενηντάρης καλοστεκούμενος ο Κοσμάς, με το μαύρο του μουστάκι στο πάνω χείλος, κομμένο σα βουρτσάκι, και με τα μαύρα του μαλλιά. Ψηλός, γερός, με παπούτσια ολοκαίνουργια, που φαίνονταν ακριβοπληρωμένα, με ρολόι χρυσό στο χέρι, και μεταξωτό πουκάμισο. Όλα αυτά προδίδανε πως η τσέπη του ήταν γεμάτη. Είχε κατέβει, λοιπόν, στο νησί του, όχι μόνο να δει τον τόπο που γεννήθηκε, αλλά και με την πρόθεση να κάνει το καλό, να γίνει ευεργέτης του νησιού του. Από καιρό είχε βάλει στο νου του να φέρει μιαν αμερικάνικη εταιρία, «που θα ήταν κι αυτός μέτοχος», για να αξιοποιήσει τις λουτροπηγές της Ικαρίας, ώστε ο Άγιος Κήρυκος να γίνει μια σύγχρονη πολιτισμένη λουτρόπολη. Η φτώχεια θα εγκατέλειπε τότε το νησί, και οι Ικαριώτες δεν θα αναγκάζοταν πια να ξενιτεύονται για να βγάλουν το ψωμί τους. Φωτιά που τον έκαψε! Δε λογάριαζε τους πατριώτες του, που είναι άνθρωποι ιδιόρρυθμοι, όσο είναι τίμιοι και καλοί. Ποτέ ο Κοσμάς δεν έβαζε με τον νου του ότι θα του άρχιζαν πόλεμο επειδή ήθελε να τους κάνει πλούσιους!

– Εμείς θέλουμε να μείνουμε φτωχοί, του είπαν μια εξ αρχής. Δεν πουλάμε τα χέρια μας θα φτιάξουμε τον τόπο μας, σα θα ρθει η ώρα…του λέγανε.

«Ονειροπαρμένοι άνθρωποι, σκέφτηκε ο Κοσμάς. Πώς θα φτιάχνανε το νησί τους, δίχως χρήματα, δίχως ξένο κεφάλαιο! Άκου, λέει, ήθελαν να είναι φτωχοί! Άλλοι, πάλι, υποστηρίζανε την ιδέα, πώς άμα έπεφτε πλούτος στο νησί, ο κόσμος θα χαλούσε και θα ‘ρχονταν η διαφθορά!».

[Απόσπασμα από το βιβλίο «Οι Οραματιστές της Ικαρίας», Λιλίκα Νάκου, Εκδόσεις Δωρικός, Αθήνα 1985]

Πηγές:
ΘΕΡΜΑ – Η σημερινή λουτρόπολη της Ικαρίας, του Ιωάννη Μουλά
Εικόνα Επικεφαλίδας:
«Το λιμάνι», Πίνακας του Χουάν Μιρό, λεπτομέρεια από τον οποίο χρησιμοποιήθηκε για το εξώφυλλο του βιβλίου «Οι Οραματιστές της Ικαρίας»
Don't be selfish! Share it...
Share on Facebook
Facebook
Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Print this page
Print